پیکر «محمد امین ریاحی» شاهنامهپژوه، استاد زبان و ادبیات پارسی و از شاگردان ملکالشعرای بهار و بدیعالزمان فروزانفر که 25اردیبهشت در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشته بود،امروز یکشنبه از برابر بیمارستان تشییع و به خاک سپرده شد.
علی دهباشی مدیر نشریه بخارا در گفتوگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این مطلب افزود: وی در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران موفق به دریافت درجه دکتری شد و از شاگردان ملکالشعرای بهار و بدیعالزمان فروزانفر بود که رساله دکتری خود را زیر نظر فروزانفر به تصحیح متن بسیار دشوار «مرصاد العباد» گذراند.
وی ادامه داد: مرحوم ریاحی در زمینههای مختلف از جمله شاهنامه به پژوهش پرداخت و بیش از نیم قرن از زندگیاش به تحقیق و پژوهش درباره فردوسی و شاهنامه اختصاص یافت.
دهباشی یادآور شد: ریاحی که مولف آثار بسیاری درباره ادبیات کلاسیک است در دهه 50 بنیاد شاهنامه را تاسیس کرد و شخصیتهایی همچون «احمد تفضلی»، «مجتبی مینویی» و «علی رواقی» در آن بنیاد به شاهنامه پژوهی پرداختند.
وی درباره کتابهای این استاد ادبیات اظهار داشت: «سرچشمههای فردوسی شناسی»، «مونوگرافی خوی» کتابی 800 صفحهای درباره تاریخ و جغرافیای شهرستان خوی، «زبان و ادبیات فارسی در قلمرو عثمانی»، «گلگشت در شعر و اندیشه حافظ» و «کسایی مروزی- زندگی و اندیشه و شعر او» از جمله کتابهای او بودند.
مدیر نشریه بخارا توضیح داد: ریاحی بالغ بر 200 مقاله در شرح دشواریهای شاهنامه و بازخوانی داستانهای شاهنامه تالیف کرد. از سوی دیگر فعالیتهای او در زمینه تدوین و تبیین کتابهای درسی در دهه 30 و 40 بسیار ارزشمند است.
«تصحیح رتبت الحیات» و کتاب «سفارتخانههای ایران»از جمله دیگر آثار وی بودند.
دکتر محمد امین ریاحی در زمینه شاهنامهپژوهی و تصحیح متون چهرهای یگانه بود و پژوهش وی در زمینه مرقد شمس، مرشد مولانا جلالالدین بلخی از جمله کارهای ماندگاری وی به شمار میرود که در کتاب تاریخ خوی تالیف وی آمده است.