کمرنگ شدن لهجه به معنی فراموش شدن هویت است

مشهد - خبرگزاری مهر: استاد ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد گفت: فراموش کردن یک لهجه به معنای فراموش کردن یک تمدن و یک هویت است.

تقی وحیدیان در گفتگو با خبرنگار مهر در مشهد با بیان این مطلب زبان فارسی رسمی را به زبان فارسی نوشتاری رسمی و گفتاری رسمی تقسیم کرد و افزود: نزدیکترین گویش به فارسی معیار گویش مشهدی است به طوری که اصیل ترین و ریشه دارترین فارسی را می توان از مردم مشهد شنید و بر خلاف تصور عامه که ریشه های زبان فارسی را از فارس شیراز می دانند فارسی دری اصیل از توس قدیم، نیشابور و مشهد فعلی انتشار یافت. وی علت تحت تاثیر قرار گرفتن فارسی و لهجه مشهدی از فارسی را معیار مرتبط با تفاوتهای اندک آن با فارسی معیار دانست و گفت: لهجه هایی مثل اصفهانی، یزدی، شیرازی و ... تفاوتهای ساختاری با فارسی معیار دارند در حالیکه در گویش مشهدی تنها برخی آواها و تکیه ها با فارسی معیار متفاوت است.

وحیدیان ضمن انتقاد از فضای تبلیغاتی منفی برای گویش مشهدی گفت: دست کم گرفتن این لهجه و انتخاب شخصیتهای ضعیف و فرومایه برای استفاده کردن از این گویش در اثرهای سینمایی و تلویزیونی، عامل فاصله گرفتن مردم از این گویش شده است و این فاصله گرفتن ضربه بزرگی به ادبیات و فهم ادبی نسلهای بعدی ما وارد خواهد ساخت.

وی لهجه را عامل افزایش صمیمیت در جوامع خواند و گفت: عدم وجه به این گنجینه های ادبی اصیل پیامدهای اجتماعی متعددی را در پی خواهد داشت.

وحیدیان ادامه داد: عدم صمیمیت، کاهش سطح مراودات اجتماعی و افسردگی از جمله مواردی است که در پی کاهش اصالت های بومی و محلی پدید می آید.

این استاد زبان فارسی خاطر نشان کرد: لهجه چون لباس به سرعت قابل تعویض نیست ضمن اینکه فراموش کردن یک لهجه به معنای فراموش کردن یک تمدن و یک هویت است.

.