بزرگداشت یاد روز فردوسی در سه شهر ایران

دکتر محمدجعفر یاحقی مدیرعامل موسسه فرهنگی فرهنگسرای فردوسی، از برگزاری مراسم بزرگداشتی برای حماسه‌سرای بزرگ کشورمان و خالق اثر سترگ شاهنامه در سه شهر کشور خبر داد. وی در گفت وگو با مهر، با اشاره به برنامه‌های این مراسم گفت: این همایش با عنوان «فردوسی و زبان فارسی» به مناسبت 25 اردیبهشت (روز بزرگداشت فردوسی) در سه شهر مشهد، اصفهان و زابل برگزار می‌شود. مدیر قطب علمی فردوسی شناسی دانشگاه مشهد افزود: آغاز برنامه‌های این همایش با برگزاری مراسمی یک روزه از صبح تا شامگاه 23 اردیبهشت و با همکاری دانشگاه اصفهان، قطب علمی تحقیق در متون علمی و عرفانی و بوستان‌سرای فردوسی در دولت آباد اصفهان خواهد بود. یاحقی اضافه کرد: صبح 24 اردیبهشت میهمانان این همایش به مشهد خواهند آمد و عصر همان روز، برنامه ما در تالار همایش دانشکده اقتصاد و علوم اداری دانشگاه فردوسی آغاز می‌شود . چندین سخنرانی خواهیم داشت. این سخنرانی‌ها صبح 25 اردیبهشت هم ادامه دارد و عصر این روز برنامه های سنتی و نقالی در آرامگاه فردوسی در توس برگزار می‌شود. مدیر عامل موسسه فرهنگسرای فردوسی گفت: 28 اردیبهشت هم بعضی از میهمانان همایش راهی زابل می‌شوند و برنامه‌های همایش، از صبح تا غروب در دانشگاه این شهر ادامه خواهد یافت.به گفته وی محمد علی اسلامی ندوشن، علی رواقی، محمدحسین پاپلی یزدی، محمدرضا صرفی، مهدی نوریان، چنگیز مولایی، علی محمدی، محمدتقی راشد محصل، مهشید میرفخرایی، سعید حسام‌پور، ابراهیم قیصری و غلام عباس سعیدی، از سخنرانان این همایش در مشهد خواهند بود.یاحقی افزود: مجموعه مقالاتی که در این همایش ارائه و نیز کتابی که به همین مناسبت تدوین می‌شود، پس از برگزاری این همایش یک‌هفته‌ای چاپ خواهند شد. قطب علمی فردوسی‌شناسی، موسسه فرهنگسرای فردوسی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی، اداره ی کل ارشاد این استان و انجمن مفاخر استان خراسان در برگزاری این همایش یک هفته‌ای همکاری دارند.

امیر صادقی، شاهنامه فردوسی را روخوانی می‌کند

شاهنامه فردوسی با روخوانی امیر صادقی به کوشش کانون فردوسی بزرگ در مجموعه فرهنگی شهربانو برپا می‌شود. کنکاشی نو درباره دیرینگی فرهنگ و پیشینه ایرانیان نیز نشست دیگر این کانون است.نشست‌های شاهنامه‌شناسی روزهای یک‌شنبه در مجموعه فرهنگی شهربانو به کوشش کانون فردوسی بزرگ برگزار می‌شود و امیر صادقی شاهنامه فردوسی را برای حاضران جلسه روخوانی می‌کند.
به گفته رامین هخامنشی، دبیر کانون فردوسی بزرگ، دوره‌های آموزشی شاهنامه فردوسی برپا می‌شود و هر جلسه بخشی از شاهنامه برای حاضران جلسه نقالی خواهد شد.
وی افزود: همچنین یک‌شنبه‌های نخست هر ماه نیز کارگاه پیشینه فرهنگ و هنر ایران بزرگ برگزار می‌شود و در این جلسه سورنا فیروزی پژوهشگر فرهنگ و تاریخ ایران کنکاشی نو درباره دیرینگی فرهنگ و پیشینه ایرانیان ارایه می‌دهد.

سومین بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی برگزار می‌شود

سومین بزرگداشت حکیم ابولقاسم فردوسی به مناسبت هزاره شاهنامه 25 اردیبهشت در فرهنگستان هنر برگزار می‌شود.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی فرهنگستان هنر، این بزرگداشت در قالب جشنواره شاهنامه‌خوانی عشایر و آیین‌های پهلوانی به همراه نقالی،‌ موسیقی حماسی و نمایشگاه شنبه 25 اردیبهشت از ساعت 10 صبح در تالار ایران فرهنگستان هنر برگزار می‌شود.
قرار است در بخش «شاهنامه خوانی در فرهنگ و هنر عشایر ایران» این جشنواره هنرمندانی از اصفهان، ‌کهگیلویه و بویر احمد،‌خراسان، ‌لرستان، خوزستان، ‌بوشهر و عشایر قشقایی، بختیاری، لکی و کردی به اجرای برنامه بپردازند.
علاقه‌مندان برای حضور در این برنامه می‌توانند به خیابان ولی‌عصر، تقاطع طالقانی، ‌شماره 1552 فرهنگستان هنر، سالن ایران مراجعه کنند.

بزرگداشت فردوسی با نمایشگاه نقاشی

جشن‌ بزرگداشت  فردوسی با نمایش نزدیک به ٥٠ تابلوی نقاشی از «شمس‌خلخالی» در نگارخانه‌ زاویه برپا می‌شود.                                         در این جشن محمدعلی اسلامی ندوشن درباره شاهنامه سخن می‌گوید. 

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، انجمن فردوسی و مهرگان، ٢٤ اردیبهشت‌، با برپایی این نمایشگاه به پیشواز روز ملی بزرگداشت فردوسی می‌روند. 
این نمایشگاه روز جمعه، ٢٤ اردیبهشت، ساعت ١٨ بازگشایی می‌شود و تا ٣١ اردیبهشت‌ به مدت یک‌هفته برپا خواهد بود. برنامه‌ آغازین این نمایشگاه با سخنرانی شاهنامه‌شناسان، پرده‌خوانی شاهنامه و موسیقی، همراه خواهد بود و تا ساعت ٢٢ به درازا خواهد انجامید.
برای این برنامه از استادان شاهنامه‌شناسی همچون محمد‌علی اسلامی ندوشن، حسین وحیدی و علیقلی محمودی بختیاری دعوت به سخنرانی شده‌ است. نقاشی‌های به نمایش‌ درآمده در این نگارخانه به سبک سوررئالیسم انتزاعی شاهنامه است.
شمس‌الدین خلخالی سال ۱۳۲۳ خورشیدی زاده شد. وی دانش‌آموخته‌ هنرستان کمال‌الملک است. او در محضر درس استادانی چون مهدی موسوی، علی‌اکبر پتگر و علی رخسار بوده‌ است. شمس‌الدین خلخالی سال گذشته نیز به مناسبت بزرگداشت فردوسی در مجموعه‌ فرهنگی تاریخی نیاوران، نمایشگاهی از نقاشی‌های شاهنامه‌ای برپا کرده ‌بود.
25 اردیبهشت‌ روز ملی بزرگداشت چکامه‌سرای توس، حکیم ابوالقاسم فردوسی است، دوستداران برای دیدار از این نمایشگاه از 25 تا ٣١ اردیبهشت‌ می‌توانند از ساعت ١٦ تا ٢٠ به نگارخانه‌ زاویه به نشانی میدان قدس به سوی نیاوران، کنار سازمان آتش‌نشانی، خیابان رمضانی، کوچه‌ رضاعباسی، شماره ٥٣ مراجعه کنند.

مروری بر پرونده قطور بی‌مهری‌ها نسبت به فردوسی و شهر توس

 خراسان -شنبه 1389/02/11 ش 17538

آقای استاندار! بنده خود در یکی- دو جلسه شاهد بودم که شما در لا به لای سخنانتان گاه نامی از فردوسی و حافظ و سعدی و مولانا می بردید و به تناسب ابیاتی از این بزرگان را چاشنی کلام می کردید.تا جایی که حافظه یاری می کند، کمتر به یاد داریم مسئولی- حتی آن ها که مسئولیت فرهنگی هم دارند- در کنار آن همه حرف های متنوع از جنس اقتصاد و سیاست و کذا و کذا، این چنین دلبسته ادبیات این بوم و بر باشند و افتخارات فکری، فرهنگی را هم فرایاد آورند. حتی شنیده ام به مناسبت یاد روز عطار، در نیشابور، مثنوی بلند «شیخ صنعان» عطار را از حفظ خوانده اید و در کمتر جلسه ای است که به فراخور، نام مفاخر ادبی و فرهنگی را بر زبان نیاورید و این برای خراسان و به ویژه مشهد که عصاره و خلاصه خراسان بزرگ و تاریخی است می‌تواند غنیمتی باشد.

آقای استاندار! این روزنامه و این قلم بارها نسبت به کم توجهی و حتی بی توجهی نسبت به مفاخر ملی و ادبی شکوه نامه هایی نوشته است. به ویژه در روزهایی که نام این بزرگان بر برگی از تقویم خوش درخشیده و یاد روز آنان را در خود دارد و شما نیک می دانید که اگر دست کم در همین روزها آن چنان که شایسته است از مفاخرمان یاد می کردیم امروز شاهد نبودیم که راهزنان فرهنگی به کمین بنشینند و افتخاراتمان را به نام خود سند بزنند.

آقای صلاحی! بد نیست امروز که حضور شما را به عنوان بالاترین مقام اجرایی استان می توانیم فرصتی تلقی کنیم تا شاید «ای کاش» هایمان به سرانجامی برسد و به مفاخرمان هم چون خیلی مسائل ریز و درشت در تریبون‌های مختلف و برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌های کلان فرهنگی اهمیت بدهیم، کمی به گذشته برگردیم و اتفاقاتی را با هم مرور کنیم.

پس از سال‌ها که یاد روز مفاخر می‌آمد و می‌رفت و باری به هر جهت یادی از آن‌ها می‌شد در بیست و پنجم اردیبهشت ۸۴ کمترین توجه به یادروز ملی فردوسی شد. «خراسان» که همواره خود را وام‌دار فرهنگ دیرینه این سرزمین می‌داند، دلیل این سستی و کاستی را از مسئولان پرس وجو کرد که از قضا مسئولان استانداری وقت، میراث فرهنگی، معاونت فرهنگی، هنری شهرداری مشهد و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی به کوتاهی و قصور خود در برپایی بزرگداشتی در شان حکیم توس اعتراف کردند(۲۹/۲/۸۴) . درست چند روز بعد سید جواد جعفری، مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان در پی گزارش خراسان نامه ای- که رونوشت آن به ما هم رسید- به کمیسیون فرهنگی مجلس، سازمان میراث فرهنگی، انجمن آثار و مفاخر، استانداری خراسان نوشت و در آن خواستار تعیین ردیف بودجه ملی و استانی برای یادروز مفاخر به ویژه عطار، خیام و فردوسی شد.علاوه بر آن به برگزاری همایش و برنامه های ملی توسط سازمان های مرتبط و برگزاری همایش جهانی هر دو سال یک بار برای یکی از این مفاخر تاکید شد، در مهر ماه همان سال طرح پیشنهادی کنگره سالانه فردوسی بنا به درخواست سازمان مدیریت و برنامه ریزی و معاونت طرح و برنامه ریزی وزارت ارشاد تدوین شد که این ماجرا باعث شد بودجه معینی برای پاسداشت مفاخر درنظر گرفته شود که نتیجه این تلاش تا یکی دو سال مشهود بود.ازجمله همکاری شهرداری مشهد در برپایی همایش مردمی ویژه یاد روز فردوسی در میدان فردوسی، اجرای نمایش رستم و سهراب در میدان فردوسی و نصب پرده هایی با تصویر حکیم توس در سطح شهر که توانست تا حدودی مردم را در جشن روز فردوسی سهیم کند، اما افسوس که این تب پس از یکی - دو سال فرو نشست و از یادروز فردوسی جز نشست های علمی دانشگاه آن چنان که باید و شاید خبری نبود. بماند که کنگره جهانی فردوسی هم که قرار بود سال ۸۶ برگزار شود، به تاخیر افتاد و هنوز هم به دلایل پیدا و ناپیدا برگزار نشده است! آقای استاندار! روزنامه خراسان ماجرای بی مهری ها به فردوسی را هم چنان پی گیری کرد تا این که بنده در ۲۹/۱/۸۵ ، همزمان با سفر دولت نهم به مشهد یادداشتی نوشتم با عنوان «آقای رئیس جمهور ای کاش...» در آن یادداشت نوشتم که : آقای رئیس جمهور ای کاش سری هم به توس و آرامگاه فردوسی می زدید تا حالی از این مرد بپرسید و ساعتی پای شکوه های او بنشینید...» اگر فرصت کردید یک بار دیگر آن یادداشت را بخوانید.آقای استاندار! این قصه پرغصه، قصه هزار و یک شب شده بود و شده است. هنوز نگران کوتاهی ها نسبت به بزرگداشت فردوسی و اوضاع نا به هنجار اطراف آرامگاه و شهر توس بودیم که از نصب دکل های فشار قوی در حریم توس باخبر شدیم.به ویژه که یک دکل گستاخانه بر مزار آرامگاه پرشکوه فردوسی خودنمایی می کرد و بی محابا تاریخ و ادبیات ما را به سخره می گرفت. همان زمان مسئولان میراث فرهنگی گفتند تا این دکل ها برداشته نشود، یونسکو توس را به ثبت جهانی نمی رساند. در ۳۰/۸/۸۵ مطلبی مفصل نوشتیم با عنوان «آقای وزیر! حرمت فردوسی را نگه داریم». چند روز بعد و پیرو این گزارش ۲ نماینده مشهد در مجلس(آرین منش و سرافراز)به وزیر نیرو تذکر دادند تا نسبت به جا به جایی دکل ها اقدام کند. در ۵/۹/۸۵ معاون اجرایی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی در گفت و گو با خراسان گفت: تخلف نصب دکل ها در مجموعه توس را از طریق حقوقی پی گیری می کنم. روز بعد در ۶/۹/۸۵ استاندار وقت(محمدی زاده) به صراحت قول داد: مکان نصب دکل های برق حریم توس تغییر می کند و متاسفیم که امروز پس از این همه وعده و وعید و تذکر و گزارش و هشدار باخبر شدیم که شبکه برق دکل ها هم وصل شده است!

آقای صلاحی! سال ها از تذکر جدی رهبری نسبت به سر و سامان دادن به توس می گذرد. سال هاست که کمیسیون ها و جلسه ها برگزار می شود. سال هاست که این نهاد به آن نهاد ارجاع می دهد و آن سازمان، سازمان دیگری را متهم به کوتاهی می کند و سال هاست که این در بر همین پاشنه می چرخد و هنوز اندر خم یک کوچه ایم! کوچه ای بن بست که فقط مدیری دلباخته و دلداده شعر و ادبیات و فرهنگ و هنر می تواند آن را بگشاید و گرنه هنوز باید در سایه این «ای کاش ها»  بغنویم و چشم به آرزویمان بدوزیم.آقای استاندار! اینجانب معتقدم، مشهد باید خلاصه و عصاره خراسان بزرگ تاریخی ، فرهنگی باشد . پایتخت معنوی ایران در کنار بارگاه نورانی حضرت رضا(ع) که افتخار جهان تشیع و ایران است ، باید موزه ای از فرهنگ، تاریخ، حماسه و آرمان های ملی باشد. باید فردوسی، مولانا ، بوعلی، عطار، خیام، خواجه نصیرالدین توسی و هزاران شاعر و دانشمند خراسان بزرگ را در مشهد ببینیم. باید پایتخت معنوی ایران، قرن ها معنویت و ادبیات و هنر را در خود داشته باشد. وای کاش در این سال ها در این شهر، مدیری می بود تا به شهرداری و شورای شهر مشهد یادآور شود که چرا خیابانی و یا میدانی در این شهر به نام دانشمند بزرگ جهان و افتخار ایران و دنیای اسلام، خواجه نصیرالدین توسی نداریم. ای کاش مدیری می بود تا به شهرداری و شورای شهر تذکر می داد چرا خیابان و میدانی در شان عطار و مولانا نداریم.

چرا هم چنان که در اقدامی زیبا و ماندگار و شایسته در ورودی خیابان هایی که به نام شهدای عزیز زینت یافته، سردیس آن ها نصب شده است، در بولوار خیام و فردوسی و یا میدان هایی مثل حافظ و بوعلی سردیس این مشاهیر نصب نمی شود؟ و ای کاش مدیری در این استان می بود که هر ماه سری به توس می زد و اوضاع آن جا را از نزدیک می دید. آقای صلاحی! من در همان یادداشت،«آقای رئیس جمهور ای کاش» نوشتم که چرا نباید در کنار شهرک های صنعتی، یک شهرک فرهنگی هم داشته باشیم و مگر «توس» چه کم از «وایمار» آلمان دارد که به یمن وجود «گوته» باید به یک شهرک فرهنگی تبدیل شود.

همان «گوته»ای که خود را وامدار اندیشه شرقی و ایرانی و حافظ می داند. و حال که در سایه عنوان «پایتخت معنوی ایران» قرار گرفته ایم ، این ضرورت بیشتر احساس می شود که شهرک فرهنگی توس که هم نماد تشیع و هم نماد حماسه و ادبیات ماست، ساخته شود و حال آقای استاندار! ای کاش شما آستین بالا بزنید و فکری برای مفاخر این سرزمین فرهنگی بکنید و ای کاش شما این گره فروبسته توس را بگشایید و این راه ناهموار را هموار کنید و شما هم چون روز عطار در یادروز فردوسی و خیام، به این بزرگان ادای دین کنید و از مجموعه های فرهنگی و اجتماعی شهر بخواهید به قدر توان خود همت کنند و حرمت مفاخر را نگهدارند که اگر سستی کنیم و به تاریخ پرشکوه گذشته بی اعتنا باشیم سرانجامی جز خودباختگی فرهنگی و از دست رفتن هویت ملی نخواهیم داشت.