آیا رستم ایرانی همان ایندره هندی است؟

پژوهشکده زبان‌شناسی، متون و کتیبه‌های پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، نشست تخصصی با عنوان «آیا رستم را می توان ایندره هندی است؟» را برگزار کرد.به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مریم دارا، عضو هیأت علمی پژوهشکده زبان شناسی، متون و کتیبه‌ها در این جلسه گفت: هر گاه به گذشته نظر افکنیم مردمانی را می‌بینیم که بر بدی‌ها پیروز شده‌اند و در این نبرد به شکل اسطوره‌ها و حماسه‌ها باقی ماندند و وارد ادبیات حماسی و شاهکارهای ادبی چون شاهنامه ایرانی، مهابهارت هندی وسایر حماسه‌ها شدند.
وی با اشاره به اینکه هنگام مقایسه میان اسطوره‌های مشابه دو قوم باید دقت و ظرافت ویژه‌ای داشت، تصریح کرد: نکاتی را باید در خاطر داشت که از آن جمله می‌توان به انطباق یا شباهت خویشکاری اسطوره‌ها، برخی مراسم‌ها و نیایش مختص آنان جغرافیای باور ایزدان، ریشه‌شناسی نام و حتی گاهی ظاهر و لباس و وسایل آنها اشاره کرد.
این استاد زبان‌شناسی با اشاره به نظرات متعدد درباره شباهت یا حتی یکی بودن اسطوره ایندره و رستم افزود: از شباهت‌های ایندره و رستم که زنده‌یاد بهار نقل کرده به دنیا آمدن غیر معمول از پهلوی مادر است و اینکه هر دو در کودکی پهلوانانی قدرتمند بوده‌اند.
دارا شکست ناپذیری و ثروت بخشی را از شباهت‌های این دو عنوان کرد و گفت: رستم پهلوان شکست ناپذیر، سوار بر اسب، پوستین پوش و درشت هیکل با موی سر و ریشی پریشان است و ایندره نیز همین گونه توصیف شده است.
وی در بیان گوشه‌ای از تفاوت‌های ایندره و رستم افزود: رستم جوانمرد است و همه جا به یاد خداست و فضایل اخلاقی و معنوی دارد ولی ایندره فاقد اخلاق است.
به گفته دارا، ارج و قرب رستم تا امروز در میان ایرانیان باقی مانده است و محبوبیت او هرگز کم رنگ نشده ولی ایندره در هند گاهی قدرتمند و بزرگترین خدا شده و بعدها نیز از محبوبیتش کاسته می‌شود.
این زبان‌شناس اظهار کرد: در پایان می‌توان نتیجه گرفت که چون جنگ و دفاع و بلایای طبیعی در آن زمان ارزش فراوان داشته است رستم و ایندره قدرت گرفتند و چون باید جنگجویی برتر از دیگران وجود می‌داشت تا همیشه پیروز باشد و پیروزی آورد، در صدر قرار گرفتند.
دارا یادآور شد که، البته چنین عقاید و تفکرات و اساطیری به یک منطقه خاص محدود نمی‌شوند و رنگ و روی آن منطقه را به خود می‌گیرد و تغییر و تفاوت پیدا می‌کنند ولی ماهیت اصلی آنها یکی باقی می‌ماند.
این استاد زبان‌شناسی افزود: بنابراین تفکر پیروزی مبارزه است که این دو را پدید می‌آورد و نمی‌توان این دو را منبع دیگری دانست.