انتقاد جنیدی از بی‌اعتنایی به فردوسی در هزاره سرایش‌ شاهنامه

فریدون جنیدی که قرار است در نشستی در سال‌روز هزاره‌ پایان سرایش «شاهنامه» از فردوسی سخن گفت، از بی‌اعتنایی متولیان فرهنگ به فردوسی و «شاهنامه»، انتقاد کرد. به گزارش ایسنا، این مصحح سند هویت ملی ایرانیان ساعت ‌٧١ (‌٢٢ اسفندماه) در بنیاد نیشابور که تحت مدیریت او از ‌30 سال پیش فعالیتش را آغاز کرده است، از حکیم ابوالقاسم فردوسی سخن می‌گوید. جنیدی با بیان این‌که حکیم ابوالقاسم فردوسی و شاهنامه‌ا‌ش در هزاره‌ پایان سرایش آن از سوی متولیان و مدیران فرهنگی مورد بی‌مهری و بی‌اعتنایی قرار گرفته است، از این موضوع انتقاد کرد و یادآور شد: دریغ! با این‌که علاقه‌مندان به هویت و فرهنگ ایرانی، در راه پاسداشت ارزش‌ها و مفاخر فرهنگی‌شان گام‌هایی را برداشتند؛ مسئولان فرهنگی که امکان‌های زیادی در اختیار داشتند، گامی هرچند کوچک در این زمینه برنداشتند.
او در ادامه تأکید کرد: من به عنوان خادم فرهنگ پارسی، به لطف خدا کار پالایش شاهنامه‌ حکیم توس را به پایان رساندم. در بنیاد نیشابور هم نشست‌های هفتگی شاهنامه‌خوانی را برگزار کردیم. آخرین نشست امسال نیز هم‌زمان با روزهای پایانی سرایش «شاهنامه» است که بنا بر مستندات، در روزهای بیست‌ودوم تا بیست‌وپنجم اسفند است که به همین مناسبت، درباره‌ فردوسی سخن خواهم گفت. اواخر سال ‌1368، پیشنهاد نام‌گذاری سال ‌1388 به عنوان سال «فردوسی» به مناسبت هزاره‌ سرایش «شاهنامه» از سوی فریدون جنیدی مطرح شد. این شاهنامه‌پژوه در این‌باره گفته بود: شاهنامه با دو بیت «سرآمد کنون قصه یزدگرد / به ماه سپندارمذ، روز ارد/ ز هجرت شده پنج هشتادبار / که پیوستم این نامه‌ نامدار» پایان می‌پذیرد. پیداست که پنج هشتادبار، برابر با ‌٠٠٤ هجری است و چون در ایران باستان، روزهای ماه را نمی‌شمردند و هر روز برای خود نامی داشت، روز ‌٥٢ هرماه \"روز ارد\" نامیده می‌شد. پس روز پایان‌ یافتن شاهنامه، ‌٥٢ اسفند سال ‌٠٠٤ هجری است اکنون اگر سال ‌٠٠٤ هجری را به سال خورشیدی برگردانیم، برابر می‌شود با سال ‌1388 خورشیدی، از آفتاب روشن‌تر است که سال ‌1388 سال هزاره‌ پایان یافتن سرایش شاهنامه است.
در سال هزاره‌ پایان سرایش شاهنامه فردوسی، تصحیح فریدون جنیدی از شاهنامه پس از ‌۳۰ سال کار به انجام رسید و منتشر شد. تصحیح او از شاهنامه در مجموعه‌ای پنج‌جلدی به‌همراه یک جلد پیش‌گفتار تدوین و از سوی بنیاد نیشابور عرضه شده است. از دیگر آثار این شاهنامه‌پژوه می توان به کتاب‌های زندگی و مهاجرت آریاییان بر پایه‌ گفتارهای ایران، فرهنگ واژه‌های اوستایی، حقوق بشر جهان امروز و حقوق جهان در ایران باستان، زمینه‌ شناخت موسیقی ایرانی، نامه‌ فرهنگ ایران، داستان‌های شاهنامه و «سرگذشت ایران» اشاره کرد.