شتر امام رضا ر تا چاشت نِمِچِرونه
شتر نقارخنه یََ
سواره از دل پیاده خبر نداره
به جایی مُرُم که روی وا ببینُم نِه دِرِ وا
هَمسِدَه که از هَمسِدَه بر‌مِگِردَه مِگَه گوسَلَه‌ت پایِ سَگُمِه دِندون گیریفتَه
دیفال رَه یگ رویه کاگل کِردَن
مرد به پارو می یرَه زن به جارو بِدَر مِنَه
نِه خورده و نِه برده گیریفته دردِ گُرده
نِدار خرِه داش و مرده شور جمتاسه
ماس بریزه جاش مِمَنَه، دوغ بریزه جاش چی‌ممَنَه؟
آب بیار و حوضِ پور کن