چهارشنبه سوری

 این شعر از روانشاد میرخدیوی است.آنرا حرکتگذاری و معنا کردم.امیدوارم لذت ببرید.

شو چارشنبه سوری ولوله یه                  سر هر کوچه مگی زلزله یه
شب چهارشنبه سوری ولوله است و انگار سر هر کوچه زلزله است

گُلّه نفتیه که هی هوا مِرَه                      بعضی وقتا فِتنه هم بِپا مره
گلوله­ی نفتی را میندازند بالا، بعضی وقتا هم دعوا میشود

میون هر کوچه آتیش و اَلو(
alow)             بچه­ها به دور آتیشا وِلو
میان هر کوچه آتیش است و بچه­ها دورش جمع اند

خرمن بته رَ  آتیش مِزِنَن                 آتیشا را با پاشا پیش مزنن
بوته­ها را آتیش میزنند و با پاهاشان به آتش ضربه میزنند
 

مِرَن از او دورا دورخیز مِکِنَن             از روی آتیشا هی وَرمِجی یَن
دورخیز میکنند و از رو آتش میجهند
 

 مِگَن ای زردی مو از تو بشه                     سرخی تو ای آتیش، از مو بشه
میگویند زردی من از تو،سرخی تو از من

زنا یم میون حولیا خوشن                     بری آتیشا خوشا ره موکوشن
زنها هم در میان خانه­ها خوشند و برای آتیش بازی خودشان را میکشند!

دیره زنگوله دار دست پری                او میون مشغول رقصه، گل زری
پری دایره زنگی دستش است و گل زری آن وسط میرقصد

شور و شادی افتاده تو بچه­ها               یکیشا مُفتَه میون آتیشا
بچه­ها شاد اند و یکی میفتد تو آتش
 
خشتکش الو گیریفته پسره                    همه­ی کارای  او  شو، خنده دره
شلوار پسرک آتیش گرفته. همه­ی کارهای آن شب خنده دارد

زنا با خوداشا نیت مِکِنَن       هر کدوم چیزی تو کوزه مِندِزَن
زنان با خودشان نیت میکنند و هرکدام یک چیزی تو کوزه میندازنند

بعدش از توی کوزه در میرن       همه شم به فال نیکو مگیرن
بعد از توی کوزه درمیاورند و همه را به فال نیک میگیرند[این رسم برافتاده است.م.ر]

ساعتی بعد تو کوچه پس کوچه­ها             سر چارسو و کنار گذرا
چند ساعت بعد تو کوچه ها  و سر گذرها 

زنا هی دوتا دوتا با همدگه             وِیستادن که رهگذر چیزی بگه
زنها دوتا دوتا می ایستند و حرفهای رهگذرها را گوش می کنند

جوونی اگر بخوانه یک غزل             توی او کوچه میفته به هچل
اگر یک جوان رهگذر غزل بخواند توی دردسر میفتد

غزلش اگه که شادِ شاد بِشَه         مین شعرش امید زیاد بشه
اگر غزل شاد و  پر امید بخواند

با او نیت اونا در بیَه جور               مِندِزَه تو دل اونا شوق و شور
و با نیت زن ها جور باشد،توی دلشان شادی میندازد

اما وای اگه یه وقته شعره بد بشه      ماجرا ببین کجاها مکشه
ولی وای اگه آن شعر بد باشد، کار به کجاها که نمی کشد!

لنگ کفشه مخوره توی سرش          با قلنبه مزنن توی پرش
با لنگه کفش توی سرش میزننند  و به او قلنبه سلنبه می­گویند

تَزَه از فالگوشی که راحت مِشَن       چادراشا ره تو روواشا مکشن
تازه وقتی فالگوش ایستادن تمام می شد، چادرهاشان را روی چهره خود میکشند

که کسی نِشنِسَشا توی محل        مگیرن یک کیسه­ای زیر بغل
تا شناخته نشود و یک کیسه زیر بغلشان میگیرند

یک ملاقه دستشا در خنه ها           به گدایی و به دنبال بچه ها
برای ملاقه زنی و گرفتن خوراکی به در خانه ها میروند[این رسم دیگر برافتاده است.]

گاهیم مردی بِرِی خوشمزگیش          تو چادر مره با یک عالمه ریش
گاهی هم یه مرد چادر سرش میکند برای خنده و شوخی!

ماجرای شو چارشنبه سوری       از قدیم همیشه بوده ایجوری
از قدیم ماجرای شب چهارشنبه سوری اینجوری بوده است