فردوسی شاهنامه را می‌سازد و شاهنامه فردوسی را.
فردوسی، در آغاز، دهقان­زاده­ی وطن پرستی بوده که طبع شعر داشت، و سی و پنج سال بعد، که شاهنامه را به پایان برد، حکیم ابوالقاسم فردوسی معروف شد: هومر شرق، یعنی سراینده شاهنامه.
 اختلاف عظیم میان این دو شخصیت، کارِ شاهنامه  است. شاهنامه نیز، سراینده فردوسی، چه،  شاهنامه، عمل فردوسی است، مراد از فردوسی، فکر است، و ذهنیت فردوسی است. فکر و عمل، سازنده و زاینده یکدیگرند.

 شیعه ـ دکتر علی شریعتی ـ صفحه ۳۱