علی اکبر مجیدی فیاض

دکتر فیاض در سال ۱۲۷۷ در خانواده‌ای از سادات مشهد به دنیا آمد و در کودکی با آموختن قرآن و مقدمات زبان عربی نزد پدرش، سید عبدالمجید ثقةالاسلام، پرورش یافت و پس از تحصیل علوم قدیمه و تبحر یافتن در علوم معقول و منقول به جای پدر خادم باشی کشیک اول آستان قدس رضوی گشت. در سال ۱۳۰۷ ریاست دبیرستان شاهرضای مشهد از طرف آستان رضوی به او سپرده شد و در سال ۱۳۱۴ به عنوان نخستین رییس موسسه دانشسرای عالی منصوب شد.

در سال ۱۳۱۶ پس از شرکت در امتحانات دوره ابتدایی و دبیرستان، وارد دانشگاه تهران شد و در کتابخانه دانشکده ادبیات و دانشرای عالی به کتابداری پرداخت و در سال ۱۳۲۲ به مدرک دکتری در زبان و ادبیات فارسی رسید و به استادی ملل و نحل در دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران برگزیده شد.

در ۱۳۳۳ دانشکده ادبیات مشهد را به دستور وزارت فرهنگ بنیان نهاد و به مدت نه سال ریاست آن دانشکده را بر عهده داشت و در آنجا تدریس کرد و پس از آن به تهران برگشت و مدیریت گروه ادیان و مذاهب دانشکده الاهیات و معارف اسلامی را برعهده گرفت و با بازنشستگی در سال ۱۳۴۶ به مشهد بازگشت.

در ۱۳۴۷ برای انجام معالجاتی به سوییس رفت و مدتی در آنجا اقامت گزید و در بهمن ماه ۱۳۴۹ به دعوت دانشگاه مشهد به تدریس پرداخت تا اینکه در ۴ شهریور ۱۳۵۰ در اثنای نوشتن تعلیقات تاریخ بیهقی درگذشت و در آستان قدس رضوی به خاک سپرده شد.

دکتر فیاض که مدتی ریاست انجمن ادبی بهار و ریاست هیأت تحریریه مجله آستان قدس رضوی را بر عهده داشت، نایب رییس انجمن قلم خراسان نیز بود و در انجمن ادبی مشهد و انجمن ادبی ایران شرکت می‌کرد. او با همکاری با دوستان خویش بالاخص دکتر قاسم غنی در تصحیح تاریخ بیهقی و تألیف عصر حافظ فعالیت داشت و همچنین در نوشتن کتابی به عنوان تاریخ مشهد نیز فعالیت کرد که سال ها پس از مرگش(۱۳۸۶) با نام « مشهد در آغاز قرن چهاردهم خورشیدی» منتشر شد. ارزشمند ترین کار او تصحیح تاریخ بیهقی است که البته با مرگ وی تعلیقات کتاب نیمه کاره ماند. کتاب تاریخ اسلام او نیز که ۵۰سال پیش به رشته تحریر در آورده هنوز در دانشگاه های کشور تدریس می شود.