دین را حرمیست در خراسان(سنایی غزنوی)

 

 دین را حرمیست در خراسان       

دشوار ترا  به  محشر  آسان

از مـعـجـزهـاى شـرع احـمـد       

از حجت هاى  دین    یزدان

همواره  رهش مسیر حاجت  

پیوسته درش مشیر غفران

چون کعبه پر آدمى ز هر جاى    

چون عرش پر از فرشته هزمان

هـم فـر فـرشته کـرده جـلوه   

هم روح وصى درو به جولان

از رفـعت او حـریـم مـشـهــد        

از  هیبت  او شریف   بنیان

از دور   شده    قرار    زیرا           

نزدیک  بمانده  دیده  حیران

از حـــرمــت زایــران  راهـش        

فردوس   فداى  هر  بیابان

قرآن نـه درو  و   او  الوالامـر  

دعوى نه و   با بزرگ  برهان

در عهده ى موسى آل جعفر             با عصمت موسى آل عمران

مهرش سبب نجات و توفیق              کینش مدد هلاک و خذلان

مامون چو  به نام او درم  زد                بر زر بفزود هم درم زان

هورى شد هر درم به نامش               کس را درمى زدند زینسان

از  دینارى  همیشه  تا   ده                 نرخ درمى شدست ارزان

بر  مهر   زیاد    آن   درمها                  از  حرمت  نام  او  چو  قرآن

این کار هر آینه نه بازیست                 این خور بچه گل کنند پنهان

زرست  به  نام  هر  خلیفه                 سیمست به ضرب خان و خاقان

بی نام رضا همیشه بی نام                بی شان رضا همیشه بی شان

با نفس تنى که راست باشد               چون خور که بتابد از گریبان

بر  دین خدا  و  شرع  احمد                 بر جمله ز کافر و مسلمان

چون او  بود از  رسول  نایب                 چون او سزد از خداى احسان

اى مامون کرده با  تو  پیوند                  وى  ایزد  بسته  با  تو  پیمان

اى  پیوندت  گسسته پیوند                  و  آن  پیمانت  گرفته  دامان

از بهر تو شکل شیر مسند                   درنده  شده  به  چنگ و دندان

آنرا که ز پیش تخت مامون                    برهان تو خوانده بود بهتان

یا درد جحود منکرش را از معتبران اهل قبله       اقرار دو شیر ساخت درمان

کس نیست که نیست از تو راضى          وز  معتمدان  دین   دیان

اندر   پدرت   وصى  احمد                    کس نیست که هست بر تو غضبان

تضمین کنم اندرین قصیده                    بیتیست مرا به حسب امکان

اى کین تو کفر و مهرت ایمان                 کین بیت فرو گذاشت نتوان

اندر ملک امان على راست                    دل در غم غربت تو بریان

ای سنایى ز آستان نتوان شدن بر آسمان       زان که روحانى رود بر آسمان از آستان

ایمان نه و رستگار  ازو خلق              توبه  نه  و عذرهاى عصیان

از خـاتـم  انـبـیـا  درو  تـــــن              از  سید  اوصیا  درو      جان

آن بقعه شده به پیش فردوس           آن تربه به روضه کرده رضوان

از جمله ى شرطهاى توحید              از  حاصل اصل هاى   ایمان

زین  معنى   زاد  در  مدینه               این دعوى کرده در خراسان